Rozpoznanie u dziecka dysleksji nie zawsze musi oznaczać, że będzie ono miało trudności w nauce języka obcego!
W obecnych czasach nie jest to już tak nietypowy problem, jak jeszcze kilkanaście lat temu. Mamy wielu lekarzy specjalizujących się w tej dziedzinie, oraz pedagogów, którzy mają coraz większe doświadczenie w nauce angielskiego właśnie dzieci z dysleksją. Co zrobić jeśli jednak problemy się pojawią, a Ty chcesz zacząć od samodzielnego nauczenia swojej pociechy chociażby podstaw z języka obcego? W naszym artykule staraliśmy się zwrócić uwagę na najważniejsze kwestie oraz doświadczenia i z pewnością nie wyczerpujemy tu tematu w pełni. Od czego zacząć?
Działaj!
W takim przypadku uczenie na pewno będzie wymagało większego zaangażowania, poświęcenia, wytrwałości i systematyczności, ale jest to jak najbardziej możliwe! Warto pomyśleć o indywidualnym nauczaniu, ponieważ wtedy najszybciej zauważysz postępy i zapewnisz komfort psychiczny swojemu dziecku. Wielu dyslektyków dzięki swojej ciężkiej pracy, pracy swoich rodziców oraz nauczycieli zostało poliglotami i świetnie posługują się kilkoma językami obcymi.
Czym jest dysleksja?
Dysleksja oznacza pojawienie się specyficznych trudności w nauce czytania oraz pisania, które występują u dziecka już w pierwszych latach szkolnych. Wyróżniamy dwa rodzaje dysleksji:
- rozwojowa, do której zaliczamy również dysgrafię i dysortografię
- nabyta po urazie mózgu
Z jakimi problemami najczęściej boryka się dyslektyk?
- trudności w czytaniu
- pisanie – przestawianie, omijanie liter
- słabe rozumienie czytanego tekstu
- fonetyczne literowanie
- w sytuacjach stresowych jąka się lub np. przestawia słowa, zwroty, sylaby
- przerwanie mu wypowiedzi skutkuje problemem z przywróceniem toku myślenia
- myśli niewerbalnie – obrazowo
- ma bardzo niską samoocenę choć przeważnie dyslektycy są bardzo inteligentni
- łatwo się rozprasza
- nie sprawdza się w działaniu zespołowym
Wymienione przykłady to tylko niektóre z trudności, z którymi dyslektyk musi sobie radzić każdego dnia. Staraj się o tym pamiętać podczas pracy z osobą dotkniętą dysleksją. Nie obejdzie się bez ogromnej cierpliwości – zarówno Twojej jak i Twojego dziecka.
Czego możemy pozazdrościć osobom z dysleksją?
Dyslektycy, to na ogół osoby bardzo ambitne i mocno nastawione na realizację swoich celów. Ogromne znaczenie mają dla nich życiowe osiągnięcia, dlatego są bardzo pracowici i otwarci na nowości. Motywowanie takich osób i ciągłe dostarczanie im różnych ciekawostek w doskonały sposób pomoże rozwinąć ich zdolności językowych.
Chcesz pomóc swojemu dziecku w nauce języka ale nie wiesz jak?
- motywuj
- urozmaicaj. Zadbaj aby każda lekcja przebiegała nieco inaczej,
- wzbudzaj zainteresowanie i ciekawość przy uczeniu się słówek (np. robiąc porządki),
- uczcie się razem poprzez zabawę,
- doceniaj postępy (nawet te najdrobniejsze),
- zadbaj by nauka była przyjemna, żeby dziecko mogło czerpać z niej radość,
- poproś swoją pociechę o wypisanie kilku powodów, dla których chce nauczyć się języka i powieś w widocznym miejscu,
- zadbaj o systematyczność i nie pozwól na odkładanie nauki na później. W takim momencie może przydać się karteczka z powodami,
- wspieraj – zwłaszcza w tych najtrudniejszych momentach. Jeśli nauka stanie w miejscu, to właśnie jest ten moment kiedy Twoje dziecko najbardziej Cię potrzebuje!
- nudne powtórki nie muszą być nudne. Śpiewanie, układanie puzzli, scrabble itp. zwykle są niezawodne,
- metoda skojarzeń. Poproś dziecko o narysowanie np. domu, a następnie wypiszcie, narysujcie to co mu się z nim kojarzy (rodzina, zwierzęta lub przedmioty, które się w nim znajdują).
Jeśli masz pewność, że Twoje dziecko przyswoiło już dany materiał to znaczy, że możecie przejść do kolejnego etapu nauki. Powodzenia! 🙂