Olbrzymia liczba osób jest zdania, że język angielski używany w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Australii czy Nowej Zelandii jest taki sam. To poważny błąd – języki w wymienionych krajach różnią się od siebie słownictwem, wymową, dialektami. Warto poznać te różnice, zanim wyruszymy w podróż!
Amerykańska odmiana języka angielskiego
Angielszczyzna amerykańska to język wykorzystywany w Stanach Zjednoczonych. Największe różnice pomiędzy klasyczną, brytyjską odmianą angielskiego słychać przede wszystkim w wymowie – są to konkretne różnice w akcencie, brzmieniu konkretnych głosek.
Dla polskiego słuchacza amerykańska wersja języka angielskiego różni się od brytyjskiego przede wszystkim słownictwem. Najpopularniejsze różnice to (brytyjski – angielski):
Wardrobe – closet (szafa), football – soccer (piłka nożna), underground – subway (metro), petrol – gasoline (benzyna), autumn – fall (jesień), cinema – theatre (kino), chips – fries (frytki).
Australijska odmiana języka angielskiego
Na australijską odmianę języka angielskiego składają się trzy elementy. Pierwszą jest oczywiście klasyczny język angielski o pochodzeniu brytyjskim. Jest to efekt napływu licznych osadników oraz zesłańców z Anglii w okresie XVIII i XIX wieku. Drugi element to naleciałości z amerykańskiej odmiany języka angielskiego lub też języków europejskich. Trzecim elementem – najciekawszym dla badaczy języków – są słowa zapożyczone z języków aborygeńskich, którymi posługiwali się rdzenni mieszkańcy Australii. Ten ostatni element pozwalał na tworzenie słów niezbędnych do opisania rzeczywistości w tym kraju. Najbardziej znane przykłady to oczywiście: boomerang, kangaroo, ale też billabong – mały staw. Charakterystyczne dla australijskiej odmiany języka jest stosowanie zdrobnień, np. Aussie – Australijczyk.
Nowozelandzka odmiana języka angielskiego
Język angielski używany w Nowej Zelandii zbliżony jest do jego australijskiej odmiany, słychać w nim jednak liczne wpływy, głównie pochodzące z języka maoryskiego. Najbardziej charakterystyczną cechą jest intonacja wznosząca w zdaniach oznajmujących.
Odmiana nowozelandzka znana jest przede wszystkim ze swobodnego stosowania licznych słów pochodzących z języka maoryskiego – najczęściej dotyczy to flory i fauny wyspy. Ciekawostką mogą być również słowa i wyrażenia nieznane w innych odmianach języka angielskiego np. hooray (do widzenia), kia ora (cześć), cracker (bardzo dobry).
Ze względu na odmienność dialektów oraz różnorodność kulturową, warto poznać każdy z nich. U nas nauka angielskiego (Gliwice, Wrocław) jest zawsze prowadzona przez rodowitych mieszkańców tych krajów – tzw. Native Speakers.